U ovom kratkom, ali važnom eseju, Lu Andreas Salome daje pronicljiva zapažanja o polu, rodu, umjetnosti i religiji koja ga i danas čine savremenim i relevantnim kao i onda kada je nastao – pre više od sto godina. Zavirite u jedinstven svet Salominih promišljanja o erotskoj strani ženske prirode, o neiscrpnoj snazi i neukrotivoj moći ženskog bića, o biološkim i psihološkim razlikama između muškaraca i žena. U jedan svijet gde se o Erosu govori kao o dominatnoj sili koja oblikuje čovekovu egzistenciju i daje joj posebno obeležje, poput nagona za životom. Često se sa pravom primećuje da je ljubav između polova večita međusobna borba. Pa kada se u nekom pojedinačnom slučaju često i pokaže suprotno, ipak je istina da su u ljubavi suprotstavljene dvije tuđine, dvije suprotnosti, dva svijeta, između kojih nema onih mostova (i nikad ih ne može biti), koji nas povezuju sa rođacima, prisnim prijateljima, ljudima nama bliskim, kad nam izgleda da u susretu sa njima dolazimo do nas samih i šetamo po sopstvenom području. Nije slučajno što se u buri strasti prepliću ljubav i mržnja. Ono što se javlja u stvarnom životu kroz ljubavno isku¬stvo i posedovanje drugog čovjeka jeste jedna naročita vrsta sreće, sreća kroz udvajanje, slično kao kod eha – čuđenje i radost zbog toga da stvari napolju uzvraćaju našim pokličem radosti. Lu Andreas Salome (1861–1937) je bila psihoanalitičarka i esejistkinja, cijenjena intelektualka poznata po bliskim prijateljstvima sa velikim umjetnicima i misliocima s kraja devetnaestog i početka dvadesetog vijeka, kao što su Rihard Vagner, Sigmund Frojd, Rajner Marija Rilke i Fridrih Niče.